Deze week kies ik voor stilte.
Even los van alle rollen die ik in mijn leven aanneem (moeder, dochter, zus, vriendin, therapeut, buurvrouw, leerling, leraar…).
Dat is namelijk allemaal niet wie ik ben. Het zijn manifestaties van iets wat veel meer is dan dat, van iets wat constant aanwezig is, het onnoembare, wat ik toch probeer te benoemen als “ziel” of “bewustzijn” of “waarnemer”.
Door de stilte in te gaan, wordt ik mij bewust van de enorme ruimte die ik ben. De plek van waaruit ik beweeg. Dat wat er al was voordat ik woorden had geleerd, de stille aanwezige waarnemer, is er altijd. Wanneer ik op de plek van de waarnemer ga zitten, voel ik een enorme rust, een ruimte, een aangename leegte, als een stevige bedding waarin het leven verschijnt. Op deze plek ervaar ik altijd een grote vrede en lichtheid. Hier bestaat geen verzet, geen probleem, geen onrust, hier bestaat alleen een totaal aanvaarden van wat is
Dit is de plek van waaruit ik mij kan laten inspireren. Vanuit deze plek verbind ik mij met de Aarde, de voeding, de bedding van het fysieke leven, en ik verbind mij van hieruit met het Hogere, het Universum en de spirituele wereld. In deze heldere verbinding voel ik de eenheid, is er geen daar en hier, geen jij en ik, is er alleen maar het geheel van het totale leven.
En wanneer ik mij bewust ben van deze eenheid en de verbinding in alles, kan mijn persoonlijke ik, Eline, de vorm die ik hier aanneem, zich laten inspireren en meebewegen met de natuurlijke stroom van het leven. Bewegen vanuit deze heldere verbinding maakt dat ik moeiteloos meebeweeg met alles wat zich aandient. Het leven is dan vreugdevol, wonderlijk, avontuurlijk, inspirerend…
Dat is waarom ik een paar keer per jaar een stilteweek heb. Dat is ook de reden waarom ik regelmatig mediteer en waarom ik regelmatig in de natuur ben. Het brengt mij in het bewustzijn van mijn Essentie en de verbinding die er is met alles, waardoor het leven mij weer mee kan nemen en ik kan ontspannen in de moeiteloze stroom.
